همیشه برای شهادتش دعا می خواست

به گزارش  پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج سازندگی، چند باری در گعده های دوستانه آرزویش را به زبان آورده بود.دوست نداشت با مرگ طبیعی از دنیا برود.می گفت جان وقتی ارزش پیدا می کند که در راه حق داده شود. به رفقایش گوشزد می کرد که در حق همدیگر برادری را تمام کنند و هر وقت در حین سختی‌های کار جهادی حواس‌شان بود برای یکدیگر آرزوی شهادت کنند. شهید رسول عالم باقری از پاسداران قرارگاه پیشرفت و آبادانی استان قزوین بود و سر آخر در راه شناسایی مناطق محروم الموت در سانحه رانندگی به آرزوی دیرینه خود رسید و به جمع شهدای جهادگر پیوست.

دو فریضه جدی زندگی رسول

زمان زیادی از ازدواج شان نمی‌گذشت که همسر و پدر تنها پسر خردسالش را از دست داد. با این حال هنوز او را در کنار خود می‌بیند و مصمم به ادامه دادن راه رسول است: «مهمترین مسئله در زندگی روزمره رسول فریضه‌های امر به معروف و نهی از منکر بود. اعتقاد راسخی به این عمل داشت و در راه پاسداری از آن جدی و حساس بود. در این مسیر هم سعی اش بر این بود که با سیره امامان و معصومین به انجام این امور واجب اهتمام کند.» همسر شهید رسول عالم باقری می‌گوید کمتر پیش می‌آمد که رسول از نماز اول وقت باز بماند و همیشه اقامه نماز بعد از اذان را به دیگران هم توصیه می کرد: «ایشان خیلی به اقامه نماز در اول وقت توجه نشان می‌دادند. در هر شرایطی که بودیم بلافاصله بعد از اذان مشغول نماز و تعقیبات آن می‌شدند. توصیه‌شان به کوچک و بزرگ هم همین بود. به یاد دیگران می‌انداختند که اذان گفته‌اند و بهتر است نماز اول وقت را با هم بخوانند. ایشان با اعتقاد در مسیر آبادانی مناطق محروم گام برداشت و در همین راه هم به آرزوی خود که شهادت بود دست پیدا کرد.»

دعای رسول مستجاب شد

الله بداشتی می‌گوید بهترین نیروی این قرارگاه همواره آرزوی شهادت داشته است: «دوستانش تعریف می‌کردند که ایشان چند روز قبل از همین سانحه در گروهی چند نفره گفته بود «فقط دعا کنید تا بتوانیم در مسیر پیشرفت و آبادانی به شهادت برسیم.» دعای خالصانه رسول چند روز بعد در سانحه رانندگی مسیر کوهستانی الموت مستجاب می‌شود. دو همراه او به سختی دچار آسیب می‌شوند و رسول به لقای الهی می رود. الله‌بداشتی می‌گوید رسول در چند نوبت این دعا را تکرار کرده بود: «به گواه صحبت‌های دوستان و نزدیکان ایشان هدف این نیروی نمونه در قرار گاه آبادانی خدمت به محرومان و از این مسیر به شهادت رسیدن بوده است تا این که بالاخره دعاهای ایشان مستجاب شد و به خواسته قلبی شان رسیدند.»

مسئول اشتغالزایی در روستاهای محروم شد

نزدیکان شهید رسول عالم باقری می گویند او همیشه غصه کم برخورداری روستاییان از امکانات ابتدایی را به دل داشت. برای همین بود که با آغوش باز از مسئول شدن در کارگروه اشتغالزایی در مناطق محروم روستایی استقبال کرد. به واسطه کاری که داشت مدام به روستاهای صعب العبور منطقه الموت سرکشی  و نیاز هایشان را شناسایی می کرد. سرآخر در راه خدمت به همین روستاییان بود که به جرگه جهادگران آسمانی پیوست. دبیر قرار گاه پیشرفت و آبادانی سپاه پاسداران رسول را از شهدای کبیر می‌داند و می گوید: «پس از آن که مقام معظم رهبری در سوم خرداد سال 1395در دانشگاه امام حسین (ع

فرمودند: «خرمشهرها در پیش است» برای خیلی‌ها این سوال مطرح شد که این خرمشهرهای جدید که رهبر انقلاب دستور آزاد سازی آن را دادند کجاست؟ رهبر انقلاب بعدها درباره آزاد سازی خرمشهرهای جدید فرمودند که این عرصه نه عرصه جهاد اکبر و نه عرصه جهاد اصغر بلکه عرصه جهاد کبیر است. رسول عالم باقری نیز از شهدای این جهاد است که مسئولیت کارگروه اشتغالزایی در روستا های محروم قزوین را به عهده داشت.»

نخستین شهید قرارگاه آبادانی

سردار عظیم ابراهیم پور با اشاره به کارخدمات بزرگ شهدای جهاد گر ادامه می دهد: «جهاد یک روز در جبهه های جنگ است و یک روز در عرصه‌های دیگر. جهاد در علم و عرصه فرهنگ نیز داریم. روز دیگری هم جهاد در عرصه اقتصادی و نهضت خدمت‌رسانی به روستاهای محروم است. پس از شهادت جوانان جهادی مانند شهید حججی نیز بسیاری از جوانان ما از آنان الگو گرفتند و فهمیدند که راه شهادت هنوز هم باز است و به آن متوسل شدند. شهید رسول عالم باقری نخستین شهید قرار گاه آبادانی و پیشرفت سپاه شد و این با تلاش خود نشان داد که معبر شهادت در این راه باز است. بسیاری از جوانان جهادی ما به جوانانی مانند او اقتدا می کنند و آن ها نیز با قدم گذاشتن در راه خدمت به محرومان به این مجاهدت ها ادامه می‌دهند.

سردار زهرایی عنوان کرد: شهید رسول عالم باقری نیز با توجه به اینکه در راه جهاد و در حین ماموریت جان خود را از دست داده بود، پس از تایید مقام معظم رهبری بعنوان شهید راه سازندگی معرفی شد.

وی افزود: از سال گذشته یکی از مطالبه گری های ما پاسداشت خانواده معزز شهدا جهادی بوده است. گروه های جهادی وقتی برای اقدامات جهادی به منطقه ای اعزام می شوند، تمام فعالیتشان بدون چشم داشت است بنابراین حمایت معنوی از این جهادگران حداقل کاری است که می توانیم برای آنها انجام دهیم.